Οι γκαουλάιτερ

Υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία με στόχο την ολοκλήρωση της καταστροφής της χώρας μου. Ξεκίνησαν από το 1975 με στόχο τον νεοελληνικό πολιτισμό, συνέχισαν με την διαστροφή της νεότερης ιστορίας μας και της εθνικής μας ταυτότητας και τώρα προσπαθούν να μας εξαφανίσουν και βιολογικά με την ανεργία, την πείνα και την εξαθλίωση.

Εάν ο ελληνικός λαός δεν ξεσηκωθεί σύσσωμος για να τους εμποδίσει, ο κίνδυνος για την εξαφάνιση της Ελλάδας είναι υπαρκτός. Εγώ την τοποθετώ μέσα στα δέκα επόμενα χρόνια. Από μας θα μείνει μόνο η μνήμη του πολιτισμού μας και των αγώνων μας για την ελευθερία.

Ως το 2009 δεν υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Οι μεγάλες πληγές της οικονομίας μας ήταν οι υπερβολικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού και η διαφθορά μιας μερίδας του πολιτικού και του οικονομικο-δημοσιογραφικού χώρου. Όμως και για τις δύο πληγές ήταν συνυπεύθυνοι και οι ξένοι. Όπως λ.χ. οι Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, που κέρδιζαν δισεκατομμύρια ευρώ σε βάρος του εθνικού μας πλούτου από την ετήσια πώληση πολεμικού υλικού.

Αυτή η συνεχής αιμορραγία, μάς γονάτιζε και δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, ενώ προσέφερε πλούτο στα ξένα έθνη. Το ίδιο συνέβαινε και με το πρόβλημα της διαφθοράς. Λ.χ. η Γερμανική Siemens είχε ειδικό κλάδο για την εξαγορά Ελλήνων παραγόντων, προκειμένου να τοποθετήσει τα προϊόντα της στην ελληνική αγορά. Επομένως ο ελληνικός λαός υπήρξε θύμα αυτού του ληστρικού ντουέτου, Ελλήνων και Γερμανών, που πλούτιζαν σε βάρος του.

Είναι φανερό ότι αυτές οι δύο μεγάλες πληγές θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν οι ηγεσίες των δύο φιλοαμερικανικών κομμάτων εξουσίας δεν είχαν διαβρωθεί από στοιχεία διεφθαρμένα, τα οποία για να καλύψουν τη διαρροή του πλούτου (που ήταν προϊόν της εργασίας του ελληνικού λαού) προς τα ταμεία των ξένων χωρών, κατέφευγαν στον υπέρμετρο δανεισμό, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φτάσει στα 300 δισ. ευρώ, δηλαδή το 130% του ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος).

Με την κομπίνα αυτή οι ξένοι που προανέφερα κέρδιζαν διπλά. Πρώτον από την πώληση των όπλων και των προϊόντων τους. Και δεύτερον από τους τόκους των χρημάτων που δάνειζαν στις κυβερνήσεις και όχι στον λαό. Γιατί όπως είδαμε, ο λαός ήταν το κύριο θύμα και στις δύο περιπτώσεις. Ένα παράδειγμα και μόνο θα σας πείσει. Οι τόκοι του δανείου του ενός δισ. δολλαρίων που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 1986 από μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, έφτασαν στα 54 δισ. ευρώ και ξεπληρώθηκαν τελικά το … 2010!

Ο κ. Γιούνγκερ εδήλωσε προ ενός έτους ότι είχε διαπιστώσει τη μεγάλη αιμορραγία των Ελλήνων από τις υπερβολικές (και αναγκαστικές) δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού από Γερμανία και Γαλλία συγκεκριμένα. Και συμπέρανε ότι έτσι οι πωλητές μας οδηγούν σε βέβαιη καταστροφή. Όμως ομολογεί ότι δεν προέβη σε καμμιά ενέργεια, για να μη βλάψει τα συμφέροντα των φιλικών του χωρών!

Στα 2008 υπήρξε η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Ήταν λοιπόν επόμενο να επηρεαστεί και η ελληνική οικονομία. Εν τούτοις το επίπεδο ζωής, αρκετά υψηλό, ώστε να έχουμε καταταγεί μεταξύ των 30 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, έμεινε βασικά το ίδιο. Υπήρξε όμως άνοδος του δημοσίου χρέους. Όμως το δημόσιο χρέος δεν οδηγεί αναγκαστικά σε οικονομική κρίση. Τα χρέη μεγάλων χωρών όπως λ.χ. οι ΗΠΑ και η Γερμανία υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Το πρόβλημα είναι εάν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή. Τότε μπορεί κανείς να δανείζεται από τις μεγάλες Τράπεζες με επιτόκιο έως 5%, έως ότου περάσει η κρίση.

Σ’ αυτή τη θέση ακριβώς βρισκόμασταν στα 2009, όταν έγινε η κυβερνητική αλλαγή τον Νοέμβριο και ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου. Για να κατανοηθεί τι σκέπτεται σήμερα ο ελληνικός λαός για την καταστροφική πολιτική του, παραθέτω δύο νούμερα: Στις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το 44% των ψήφων. Σήμερα τα γκάλοπ του δίνουν 6%. Ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (που όπως είπα αντανακλούσε την ευρωπαϊκή) με δάνεια από τις ξένες Τράπεζες και με το σύνηθες επιτόκιο δηλαδή κάτω από 5%.

Εάν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε για τη χώρα μας το παραμικρό πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα θα συνέβαινε, γιατί βρισκόμασταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης κι έτσι ασφαλώς θα ανέβαινε το βιοτικό μας επίπεδο.

Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009, όταν συναντήθηκε κρυφά με τον Στρως Καν, με στόχο να οδηγηθεί η Ελλάδα κάτω από την ηγεμονία του ΔΝΤ. Η πληροφορία για τη συνάντηση αυτή δόθηκε στην δημοσιότητα από τον ίδιο τον πρώην Πρόεδρο του ΔΝΤ.

Για να φτάσουμε όμως έως εκεί, θα έπρεπε να παραμορφωθεί η πραγματική οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, ώστε να φοβηθούν οι ξένες Τράπεζες και να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού σε απαγορευτικούς αριθμούς. Αυτή η επαχθής επιχείρηση ξεκίνησε με την ψεύτική εκτίναξη του Δημοσίου Ελλείμματος από το 9,2% στο 15%. Για την κακουργηματική αυτή πράξη ο Εισαγγελέας κ. Πεπόνης παρέπεμψε προ 20 ημερών στην Δικαιοσύνη τους κυρίους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου (υπουργό των Οικονομικών).

Ακολούθησε η συστηματική εκστρατεία του κ. Παπανδρέου και του Υπουργού Οικονομικών στην Ευρώπη που διήρκεσε 5 μήνες, κατά την οποία προσπαθούσαν να πείσουν τους ξένους ότι η Ελλάδα είναι ένας Τιτανικός έτοιμος να βυθιστεί, ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και επομένως ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της χώρας. Σε κάθε τους δήλωση ανέβαιναν τα επιτόκια, ώστε να μην μπορούμε πια να δανειστούμε, οπότε η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα να πάρει τον χαρακτήρα της σωτηρίας μας, ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε η αρχή του θανάτου μας.

Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη από έναν και μόνο Υπουργό το περίφημο Μνημόνιο, δηλαδή η πλήρης υποταγή μας στους δανειστές μας. Το ελληνικό δίκαιο σ’ αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί την ψήφιση μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας από τα τρία πέμπτα της Βουλής. Άρα στην ουσία το Μνημόνιο και η Τρόικα που σήμερα ουσιαστικά μας κυβερνούν. λειτουργούν παράνομα όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Από τότε έως τώρα, εάν τα σκαλιά που οδηγούν στο θάνατό μας είναι είκοσι, έχουμε ήδη διανύσει πάνω από τα μισά. Φανταστείτε ότι με το Μνημόνιο αυτό παραχωρούμε στους ξένους την Εθνική μας Αυτοτέλεια και την Δημόσια περιουσία μας. Δηλαδή Λιμάνια, Αεροδρόμια, Οδικά δίκτυα, Ηλεκτρισμό, Ύδρευση, Υπόγειο και υποθαλάσσιο πλούτο κλπ. κλπ. Κι ακόμα τα ιστορικά μας μνημεία όπως η Ακρόπολη, οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Επίδαυρος κλπ. αφού έχουμε παραιτηθεί από όλες τις σχετικές ενστάσεις.

Σταμάτησε η παραγωγή, ανέβηκε στο 18% η ανεργία, κλείσανε 80.000 καταστήματα, χιλιάδες βιοτεχνίες και εκατοντάδες βιομηχανίες. Συνολικά βάλανε λουκέτο 432.000 επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα, που βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ σε μεσαιωνικό σκότος. Χιλιάδες πρώην ευκατάστατοι πολίτες ψάχνουν στα σκουπίδια και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο. Στο μεταξύ υποτίθεται ότι ζούμε χάρη στη μεγαλοψυχία των δανειστών μας, της Ευρώπης των Τραπεζών και του ΔΝΤ.

Στην πραγματικότητα κάθε πακέτο με τα δεκάδες δισ. ευρώ με τα οποία χρεώνεται η Ελλάδα επιστρέφεται ολόκληρο από κει που έρχεται, ενώ εμείς φορτωνόμαστε νέους αβάσταχτους τόκους. Και επειδή υπάρχει η ανάγκη να διατηρηθεί το Κράτος, τα Νοσοκομεία και τα Σχολεία, η Τρόικα φορτώνει τα μεσαία και τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας με υπέρμετρους φόρους, που οδηγούν κατ’ ευθείαν στην πείνα. Γενικευμένη κατάσταση πείνας είχαμε στην αρχή της γερμανικής κατοχής το 1941 με 300.000 νεκρούς σε διάστημα έξι μηνών. Από τότε το φάσμα της πείνας ξανάρχεται στη συκοφαντημένη και δύστυχη χώρα μας.

Αν σκεφθεί κανείς ότι η γερμανική κατοχή μας στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας μας, πώς είναι δυνατόν να δεχτούμε εμείς οι Έλληνες τις απειλές της κ. Μέρκελ και την πρόθεση των Γερμανών να μας επιβάλουν ένα νέο γκαουλάιτερ… Τη φορά αυτή με γραβάτα…

Και για να αποδείξω πόσο πλούσια χώρα είναι η Ελλάδα και πόσο εργατικός και συνειδητοποιημένος Λαός είναι ο Έλληνας (συνείδηση του Χρέους προς την Ελευθερία και της αγάπης προς την πατρίδα) είναι η εποχή της Γερμανικής Κατοχής από το 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944. Όταν τα SS και η πείνα σκότωσαν ένα εκατομμύριο πολίτες και η Βέρμαχτ κατέστρεφε συστηματικά την χώρα, έκλεβε την αγροτική παραγωγή και τον χρυσό από τις Τράπεζες, οι Έλληνες έσωσαν από την πείνα τον Λαό με τη δημιουργία του Κινήματος της Εθνικής Αλληλεγγύης και δημιούργησαν έναν παρτιζάνικο στρατό 100.000, που καθήλωσε στην χώρα μας 20 γερμανικές μεραρχίες.

Συγχρόνως όχι μόνο κατόρθωσαν οι Έλληνες χάρη στην εργατικότητά τους, να επιζήσουν αλλά υπήρξε και μεγάλη ανάπτυξη της νεοελληνικής τέχνης μέσα στις συνθήκες κατοχής, ιδιαίτερα στους τομείς της λογοτεχνίας και της μουσικής. Η Ελλάδα επέλεξε την οδό της αυτοθυσίας για την ελευθερία και συγχρόνως της επιβίωσης.
Και τότε μας χτύπησαν αναίτια κι εμείς απαντήσαμε με Αλληλεγγύη και Αντίσταση και επιζήσαμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και τώρα με τη βεβαιότητα ότι τελικός νικητής θα είναι ο ελληνικός λαός.

Αυτό το μήνυμα στέλνω στην κ. Μέρκελ και στον κ. Σόϊμπλε δηλώνοντας ότι παραμένω πάντοτε φίλος του Γερμανικού Λαού και θαυμαστής της μεγάλης του συνεισφοράς στην Επιστήμη, τη Φιλοσοφία και την Τέχνη και ιδιαίτερα στη Μουσική! Και η καλλίτερη ίσως απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι εμπιστεύθηκα το σύνολο του μουσικού μου έργου σε δύο Γερμανούς Εκδότες, τον Schott και το ν Breitkopf, που είναι από τους μεγαλύτερους εκδότες του κόσμου και η συνεργασία μου μαζί τους είναι άκρως φιλική.

Μας απειλούν ότι θα μας εκδιώξουν από την Ευρώπη. Εάν η Ευρώπη δεν μας θέλει μια φορά, εμείς αυτή την Ευρώπη των Μέρκελ - Σαρκοζί δεν την θέλουμε δέκα φορές.

Σήμερα Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, ετοιμάζομαι να πάρω μέρος κι εγώ μαζί με τον Μανώλη Γλέζο, τον ήρωα που κατέβασε τη Σβάστικα από την Ακρόπολη δίνοντας έτσι το σινιάλο για το ξεκίνημα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στον Χίτλερ. Οι δρόμοι και οι πλατείες μας θα πλημμυρίσουν από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα διαδηλώνουν την οργή τους κατά της κυβέρνησης και της Τρόικα.

Άκουσα χθες τον τραπεζίτη-Πρωθυπουργό στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό να λέει ότι «έχουμε φτάσει σχεδόν στο μηδέν». Ποιοι όμως μας έφτασαν μέσα σε δυο χρόνια στο ΜΗΔΕΝ; Οι ίδιοι, που αντί να βρίσκονται στη φυλακή, εκβιάζουν τους βουλευτές να υπογράψουν Νέο Μνημόνιο χειρότερο από το πρώτο, που θα εφαρμοστεί από τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες μεθόδους που μας οδήγησαν στο ΜΗΔΕΝ. Γιατί; Γιατί αυτό επιτάσσει το ΔΝΤ και το Γιούρο Γκρουπ εκβιάζοντάς μας ότι εάν δεν υπακούσουμε, θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία…

Εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Όλοι αυτοί οι κύκλοι που ουσιαστικά μας μισούν (ξένοι και Έλληνες) και που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την δραματική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα, απειλούν, εκβιάζουν, με σκοπό να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, δηλαδή να μας πάνε κάτω από το ΜΗΔΕΝ, έως την οριστική μας εξαφάνιση.

Έχουμε επιζήσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα από τους αιώνες και είναι βέβαιο ότι αν μας οδηγήσουν με τη βία στο προτελευταίο σκαλοπάτι πριν από τον θάνατο, οι Έλληνες όχι μόνο θα επιζήσουν αλλά και θα αναγεννηθούν. Αυτή τη στιγμή έχω αφιερώσει όλες μου τις δυνάμεις στην προσπάθεια να ενωθεί δυναμικά ο ελληνικός λαός. Προσπαθώ να τον πείσω ότι η Τρόικα και το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Ότι υπάρχει άλλη λύση. Κι αυτή είναι να αλλάξουμε ριζικά την πορεία του έθνους μας και να στραφούμε προς την Ρωσία για οικονομική συνεργασία και για τη δημιουργία κοινοπραξιών που θα μας βοηθήσουν στην ανάδειξη του φυσικού πλούτου της χώρας με όρους που θα εξασφαλίζουν το εθνικό μας συμφέρον.

Όσο για την Ευρώπη προτείνω να πάψουμε να αγοράζουμε πολεμικό υλικό από την Γερμανία και την Γαλλία. Όπως θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε η Γερμανία να εξοφλήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει και που σήμερα μαζί με τους τόκους μπορεί να ανέρχονται στα 500 δισ. ευρώ.

Η μοναδική δύναμη που μπορεί να πραγματοποιήσει αυτές τις επαναστατικές αλλαγές είναι ο ελληνικός λαός ενωμένος σε ένα τεράστιο Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης, ώστε να εκδιωχθεί η Τρόικα (ΔΝΤ και Ευρωπαϊκές Τράπεζες) από την χώρα. Ενώ παράλληλα θα πρέπει να θεωρηθούν ως μη γενόμενες όλες οι παράνομες ενέργειές τους (δάνεια, χρέη, τόκοι, φόροι, αγορές του Δημόσιου πλούτου). Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν.

Στον σκοπό αυτό (της ενότητας του Λαού σε ένα Μέτωπο) είμαι ολοκληρωτικά δοσμένος και πιστεύω ότι τελικά θα δικαιωθώ. Πολέμησα με το όπλο στο χέρι ενάντια στην Χιτλερική κατοχή. Γνώρισα τα μπουντρούμια της Γκεστάπο. Καταδικάστηκα από τους Γερμανούς σε θάνατο και έζησα ως εκ θαύματος. Στα 1967 ίδρυσα το ΠΑΜ, την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της στρατιωτικής χούντας. Πάλεψα στην παρανομία. Πιάστηκα και φυλακίστηκα στο «σφαγείο» της χουντικής Ασφάλειας. Τελικά και πάλι επέζησα. Σήμερα είμαι 87 ετών και είναι πολύ πιθανόν να μη ζήσω τη σωτηρία της αγαπημένης μου πατρίδας. Όμως θα πεθάνω με τη συνείδησή μου ήσυχη, γιατί εξακολουθώ να κάνω το Χρέος μου απέναντι στα ιδανικά της Ελευθερίας και του Δικαίου ως το τέλος.
Μίκης Θεοδωράκης
Αθήνα,
12.2.2012

Η ΛΥΣΗ: ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ Ε.Ε

ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Μέσα σε ένα πρωτόγνωρο, ακόμη και για Ελληνικά μέτρα, όργιο εξαπάτησης των πολλών, που έχουν περιέλθει σε πλήρη σύγχυση χάρη στον καθαρά βρώμικο ρόλο των ΜΜΕ, και την άγρια καταστολή των λίγων, που ακόμη αγωνίζονται στους δρόμους και τους τόπους δουλειάς, συντελείται αυτές τις μέρες ο οριστικός εξανδραποδισμός του Ελληνικού λαού, πέρα βέβαια από τους βολεμένους των ελίτ και των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων. Έτσι οι γκαουλάιτερ της χώρας επιβάλλουν, με τον πιο ιταμό μάλιστα τρόπο που είναι και ο μόνος άλλωστε που αρμόζει στις εκχυδαϊσμένες και κατεξευτελισμένες πολιτικές και οικονομικές ελίτ ενός, και τυπικά πια, προτεκτοράτου, το δίλημμα ―που στην πραγματικότητα μόνο αυτές αφορά― αν θέλουν να σωθούν από τη λαϊκή λαίλαπα: Ευρώ ή θάνατος. Το ψευτοδίλημμα όμως αυτό έχουν καταφέρει οι ελίτ να το περάσουν όχι μόνο στους βολεμένους των προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων αλλά και σε μεγάλα λαϊκά στρώματα που έχουν υποστεί μια πρωτοφανή πλύση εγκεφάλου από τότε που ξέσπασε η κρίση, για τα πραγματικά αίτιά της και τον τρόπο διεξόδου από αυτή. Σε αυτή την πλύση εγκεφάλου πήραν και παίρνουν μέρος όλα τα θεσμικά μέσα που ελέγχει η ντόπια ελίτ και η υπερεθνική ελίτ (δηλαδή η παγκόσμια οικονομική/πολιτική και πολιτιστική ελίτ η οποία διαχειρίζεται τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση). Δηλαδή:


Τα επίσημα ΜΜΕ και κυρίως τα τηλεοπτικά κανάλια, τα οποία περιχαρακώνουν κάθε συζήτηση για τα αίτια της κρίσης και τον τρόπο εξόδου από αυτή στα όρια που θέλει η ντόπια κοινοβουλευτική Χούντα και η υπερεθνική ελίτ. Δηλαδή, στην «Χρεω-λογία» και στους τρόπους αντιμετώπισης της δήθεν «κρίσης Χρέους», που δεν θέτει καν θέμα του τρόπου ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας μέσα στην καπιταλιστική διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς γενικά και την ΕΕ ειδικότερα, αλλά, το πολύ, θέτει θέμα ελέγχου του Χρέους ή σεισάχθειας, μέσα ή έξω από το Ευρώ, αλλά οπωσδήποτε μέσα στην ΕΕ και την διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία. Με άλλα λόγια, σε ένα πλαίσιο συζήτησης όπου η παραμονή μας στο Ευρώ σημαίνει θάνατο από ανίατο ασθένεια, ενώ η έξοδός μας απο αυτό συνεπάγεται αυτοκτονία! Αυτό το πλαίσιο συζήτησης υιοθετούν όχι μόνο τα συστημικά ΜΜΕ αλλά και τα υποτιθέμενα «προοδευτικά» ΜΜΕ μιας «Αριστεράς» που υιοθετεί είτε διάφορες αποπροσανατολιστικές θέσεις περί Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους (ΕΛΕ) κλπ, είτε θέσεις περί δήθεν συνολικής κατάρρευσης και αλλαγής «από τα μέσα» της Ευρωζώνης με στόχο την δημιουργία μιας Ευρώπης των λαών και της αλληλεγγύης, και άλλα παρόμοια παραμύθια. Μοναδικές εξαιρέσεις σε αυτή την αποπροσανατολιστική συναίνεση ήταν ο Ριζοσπάστης, που υιοθετεί μια καθαρά αντισυστημική γραμμή, και η πολυφωνική Ελευθεροτυπία που επέτρεπε όχι μόνο το παραπάνω πλαίσιο που ευνοεί τελικά το σύστημα, αλλά και φωνές που το αμφισβητούσαν ―την οποία όμως φρόντισε να την σιγήσει εδώ και ενάμιση μήνα μια ανίερη συμμαχία συστημικών και «προοδευτικών» δυνάμεων του παραπάνω τύπου, χρησιμοποιώντας σαν ακούσια όργανα τους απελπισμένους, μετά απο τόσους μήνες εργασία χωρίς αμοιβή, απεργούς εργαζόμενους που δικαιολογημένα μάχονται για τα δικαιώματα τους.


Το Πανεπιστημιακό κατεστημένο των «ειδικών» που επανδρώνουν όλα τα τηλεοπτικά πάνελ και παρουσιάζουν σαν «μονόδρομο» (δήθεν, μάλιστα και «επιστημονικά» τεκμηριωμένο ―ακόμη και με «Μαρξιστική» ανάλυση κάποιων Μαρξιστών της συμφοράς), το ψευτοδίλημμα «Ευρώ ή θάνατος». Και, φυσικά, πολλοί από αυτούς δεν το έκαναν αυτό μόνο γιατί ήθελαν να μην έλθουν σε αντίθεση με το κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα που έχουν επιβάλλει οι ελίτ, αλλά και γιατί, πέρα από τις τυχόν άμεσες απολαβές, όλα τα ερευνητικά προγράμματά τους, τα ταξίδια τους ανά τον κόσμο για διεθνή σεμινάρια και συναντήσεις κ.λπ. χρηματοδοτούνται από την υπερεθνική ελίτ γενικά, και την ΕΕ ειδικότερα!


Η Αριστερά, και κυρίως η ρεφορμιστική Αριστερά, δηλαδή αυτή που δεν θέτει θέμα αμφισβήτησης του ίδιου του συστήματος της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και του πολιτικού της συμπληρώματος στην αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» ―χαρακτηριστικά, ακόμη και όταν στελέχη της παριστάνουν τους υποστηρικτές της άμεσης δημοκρατίας, όπως όταν προσκλήθηκαν το καλοκαίρι στη συνέλευση του Συντάγματος, μιλούσαν για άμεση δημοκρατία αλλά ξεκαθάριζαν ότι εννοούσαν μια παρωδία της που είναι μίγμα άμεσης και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας! Αυτή η Αριστερά υιοθετεί πλήρως το παραπάνω αποπροσανατολιστικό πλαίσιο συζήτησης, δηλαδή αυτό της Χρεω-λογίας. Και, φυσικά, από το ίδιο αυτό πλαίσιο δεν ξεφεύγει και η «Πατριωτική Αριστερά» (ΕΠΑΜ κ.λπ.) που βλέπει την κρίση σαν θέμα «προδοσίας» κάποιας «κακής» ελίτ, στο πλαίσιο μιας ελληνικής «οικονομίας», όπου μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι οι ελίτ και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα (που ελάχιστα υφίστανται τις συνέπειες της καταστροφικής κρίσης, αν δεν ωφελούνται κιόλας από αυτή!) με τα λαϊκά στρώματα που θα την πληρώσουν κυριολεκτικά με το αίμα τους.


Τα δήθεν «εναλλακτικά» ΜΜΕ στο διαδίκτυο (ιντιμίντια, blogs, κ.λπ.) τα οποία όμως, όπως έχει δειχθεί και από διεθνείς έρευνες στις οποίες αναφέρθηκα σε παλαιότερο άρθρο μου, ούτε κατάργησαν ποτέ την διάκριση παραγωγών και καταναλωτών πληροφοριών, (αφού στην πραγματικότητα οι παραγωγοί πληροφοριών είναι μια ελάχιστη μειονότητα οι οποίοι κατά κανόνα, όπως παρατηρεί ο Glenn Reynolds, συγγραφέας μελέτης για την έκρηξη του ίντερνετ, είναι «σε καλή οικονομική κατάσταση, έχουν καλή εκπαίδευση και το πιο σημαντικό, έχουν καλές δουλειές», αλλά ούτε βέβαια λειτούργησαν ποτέ ως αντιεξουσιαστικό μέσο, με την έννοια ότι επιτρέπουν την πραγματική κριτική των ιθυνόντων (πράγμα που υποτίθεται δικαιολογεί και την ανωνυμία). Στην πραγματικότητα, όπως έδειξαν π.χ. στην Ελλάδα πρώτα τα ιντιμίντια, η ανωνυμία χρησιμοποιείται από διαφόρους λασπολόγους και συκοφάντες (πιθανώς και όργανα υπηρεσιών) για να χυδαιολογούν εναντίον «επωνύμων» (ακόμη και αντιεξουσιαστών!) αναλυτών κ.λπ. και η χρήση της τακτικής αυτής τώρα επεκτάθηκε στα διάφορα blogs της «Αριστεράς» που περιέγραψα παραπάνω, όπως μπορώ να επιβεβαιώσω και από προσωπική μου πείρα... Αντίθετα, όπως θα προσπαθήσω να δείξω σε υπό έκδοση μελέτη μου, το ίντερνετ έπαιξε και παίζει κρίσιμο ρόλο για να περνά το συστημικό πλαίσιο συζήτησης, ώστε να κατασκευάζεται μια συναίνεση ακόμη πιο ευρεία από αυτή των επισήμων ΜΜΕ, είτε πρόκειται για τα αίτια και τους τρόπους διεξόδου από την οικονομική κρίση, είτε πρόκειται για τη φύση των ψευτο-«επαναστάσεων» στη Λιβύη, Συρία και Ιράν, που στη πραγματικότητα ήταν οργανωμένες από την υπερεθνική ελίτ (συνήθως) ένοπλες επιθέσεις, με στόχο την επιβολή πελατειακών της καθεστώτων.

Έτσι, χάρις στη μαζική πλύση εγκεφάλου από όλα αυτά τα θεσμικά μέσα, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού έχει αδρανοποιηθεί στον καναπέ της, τρομοκρατημένη από την απειλή ότι έξοδος από την Ευρωζώνη και την ΕΕ θα σημάνει επιστροφή στη δεκαετία του ‘60 αν όχι του ‘50, (όπως απείλησε το όργανο της υπερεθνικής ελίτ και νυν διοικητής της ΤτΕ αλλά και ο αξιότιμος πρωθυπουργός μας και τέως διοικητής της, πριν να προαχθεί από την ίδια ελίτ στην ΕΚΤ) σε όρους ανεργίας/υποαπασχόλησης, φτώχειας και μετανάστευσης. Ας δούμε λοιπόν γιατί όλοι αυτοί και τα φερέφωνά τους ψεύδονται ασύστολα.

Την δεκαετία του ‘50 και του ‘60, όπως έγραφα αλλού, η αποτυχία του μεταπολεμικού αναπτυξιακού μοντέλου που στηριζόταν ήδη στην εξωστρέφεια φαινόταν από τα συνεχώς διευρυνόμενα ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο και το συνακόλουθο τρίπτυχο: ανεργία-υποαπασχόληση-μετανάστευση, με συνέπεια τη φτώχεια. Έτσι, το 1961 περίπου 24% του ενεργού πληθυσμού ήταν άνεργο ή υποαπασχολούμενο, ποσοστό που έπεσε στη διάρκεια της δεκαετίας του ‘60 στο 14% περίπου, χάρις σε μια σειρά ξένων επενδύσεων που δημιούργησαν μια ψευτο-βιομηχανική Άνοιξη η οποία αργότερα κατέρρευσε. Αν έλθουμε τώρα στην «ισχυρή Ελλάδα» του σήμερα, τον Νοέμβρη του 2011 η ανεργία από μόνη της ήταν 21% περίπου, με δραματικά ανοδικές τάσεις και αναμένεται να φθάσει και το 24% μέσα στο 2012 αν συνεχίσουμε την πορεία μας μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη με βάση τις προδιαγραφές της δανειακής σύμβασης.

Ως συνέπεια της αποτυχίας αυτής για την απορρόφηση του εργατικού δυναμικού, το 20-30% του πληθυσμού μετανάστευσε στο εξωτερικό στις δεκαετίες ‘60-‘70. Σήμερα, η μετανάστευση νέων καλπάζει και μόνο η μετανάστευση προς την Γερμανία αυξήθηκε πέρυσι κατά 84%, ενώ ανάλογη αύξηση Ελλήνων μεταναστών παρατηρείται στην Αυστραλία και αλλού. Και η διαφoρά είναι ότι τώρα δεν μεταναστεύει, όπως τότε, το ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό, αλλά το εξειδικευμένο δυναμικό των πτυχιούχων που θα αποτελούσε τη βάση για οποιασδήποτε σύγχρονη οικονομική ανάπτυξη στο μέλλον!

Τέλος, όσον αφορά τη φτώχεια, τo 1980, λίγο πριν ενταχθούμε στην ΕΟΚ, η Ελλάδα μαζί με την Πορτογαλία είχαν τα μεγαλύτερα πoσoστά φτώχειας στη Κoινότητα. Αλλά ακόμη και στο μέσο της αναπτυξιακής φούσκας της περασμένης δεκαετίας σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα, μετά από 27 ολόκληρα χρόνια μέσα στην ΕΟΚ/ΕΕ, είχε το υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων που βρίσκονταν στα όρια της φτώχειας, όπως αντίστοιχα ερχόταν πρώτη (μαζί με την Ισπανία) ανάμεσα στις χώρες της Ευρωζώνης όσον αφορά στη φτώχεια γενικά (20%). Σήμερα, έχοντας συμπληρώσει 30ετή θητεία πλήρους ένταξης στην ΕΕ, η φτώχεια φθάνει στη χώρα μας το 27%, με δραματικές ανοδικές τάσεις.

Παρόλα αυτά, οι απατεώνες επαγγελματίες πολιτικοί, δημοσιογράφοι και αναλυτές τολμούν και μιλούν για καταστροφή αν φύγουμε από την ΕΕ, τη στιγμή που μπορεί να δειχθεί τεκμηριωμένα ότι από την ένταξή μας στην ΕΕ, και εξαιτίας της ένταξής μας σε αυτή, αποδιαρθρώθηκε τόσο ο πρωτογενής όσο και ο δευτερογενής τομέας της οικονομίας μας. Τις συνέπειες της αποδιάρθρωσης της παραγωγικής μας δομής, τώρα που έσκασε η αναπτυξιακή φούσκα την οποία τροφοδοτούσαν τα δανεικά της περασμένης δεκαετίας, καλούνται να πληρώσουν τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα!

Φυσικά, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι αρκεί η έξοδός μας από την ΕΕ για να βγούμε από την καταστροφική κρίση. Η άμεση μονομερής έξοδός μας από την ΕΕ (και όχι μόνο από την Ευρωζώνη), αποτελεί μόνο την αναγκαία συνθήκη για την ανάκτηση της απαραίτητης οικονομικής κυριαρχίας, η οποία, όμως, αν δεν συνοδευτεί από μια σειρά επαρκείς συνθήκες όπως οι παρακάτω, θα οδηγήσει σε παρόμοια αν όχι χειρότερη οικονομική καταστροφή με αυτή που ξεκινά σήμερα και θα ολοκληρωθεί σε λίγους μήνες με την πιθανή και τυπική χρεοκοπία, η οποία πάλι θα ελέγχεται από την υπερεθνική ελίτ. Δηλαδή, αν δεν συνοδευτεί από τηνακύρωση όλων των δανειακών συμβάσεων, την παράλληλη ολοκληρωτική στάση πληρωμών των τοκοχρεολυσίων (που σημαίνει μονομερή διαγραφή του χρέους), την αναγκαστική απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση κάθε κοινού αγαθού που έχει περιέλθει, μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, στην ιδιοκτησία των ξένων και ντόπιων ελίτ, καθώς και μια σειρά συμπληρωματικών μέτρων. Τέτοια συμπληρωματικά μέτρα είναι η επανεισαγωγή της δραχμής και μερική υποτίμησή της με παράλληλη μετατροπή των καταθέσεων σε δραχμές, καθώς και μέτρα ώστε να μην πληγούν τα λαϊκά εισοδήματα και οι μικροκαταθέτες (π.χ. επιδοτήσεις των λαϊκών στρωμάτων χρηματοδοτούμενες από τα έσοδα ενός σημαντικού φόρου στη μεγάλη περιουσία), οι αυστηροί κοινωνικοί έλεγχοι στην κίνηση αγαθών, κεφαλαίων και υπηρεσιών, η επαναφορά μισθών και συντάξεων στα προ-μνημονιακά επίπεδα με παράλληλη επαναπρόσληψη των απολυμένων στον δημόσιο τομέα, ο οποίος θα αναδιοργανωθεί ορθολογικά, στο πλαίσιο της γενικότερης αναδιάρθρωσης της οικονομίας με βάση την αρχή της αυτοδυναμίας, η κοινωνικοποίηση των Τραπεζών και των στρατηγικών κλάδων παραγωγής, συμπεριλαμβανομένων όλων των κλάδων που καλύπτουν βασικές ανάγκες και η δημιουργία ενός πραγματικά λαϊκού συστήματος Υγείας, Εκπαίδευσης και Κοινωνικών Υπηρεσιών που θα καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες και θα ελέγχεται από τα λαϊκά στρώματα.

Σε ένα δεύτερο στάδιο, θα έπρεπε να κτιστούν οι βάσεις μιας αυτοδύναμης οικονομίας (είτε αυτή, στη μελλοντική απελευθερωτική κοινωνία, πάρει τη μορφή οικονομικής δημοκρατίας είτε κρατικό-σοσιαλιστικής οικονομίας, άναρχο-συνδικαλιστικής κ.λπ.), δηλαδή να ληφθούν μέτρα για να ξανακτιστεί η παραγωγική δομή της χώρας, που έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά μετά την πλήρη ενσωμάτωσή της στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και ιδιαίτερα μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ/ΕΕ, και να διαμορφωθεί ένα συναφές καταναλωτικό πρότυπο.

Όμως, ποιος θα ήταν ο φορέας όλων αυτών των αλλαγών; Κατά την γνώμη μου, μόνο ένα παλλαϊκό μέτωπο κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης που θα αγκάλιαζε όλα τα λαϊκά στρώματα ―τα οποία σήμερα είναι τα θύματα της κρίσης που μας επέβαλαν οι ντόπιες και ξένες ελίτ και τα συναφή προνομιούχα κοινωνικά στρώματα― και θα είχε δεσμευθεί σε ένα παρόμοιο πρόγραμμα, θα μπορούσε να αναλάβει ένα τέτοιο έργο. Ένα τέτοιο μέτωπο θα μπορούσε εύκολα να συνενώσει την πλειοψηφία του λαού σε ένα μαζικό κίνημα πολιτικών απεργιών που θα κορυφωνόταν σε μια γενική απεργία διαρκείας με αίτημα την άμεση διεξαγωγή εκλογών. Τέλος, ένα παρόμοιο μέτωπο θα μπορούσε άνετα να προσελκύσει τα λαϊκά στρώματα, τα οποία, με τη σημερινή σύγχυση, θα μπορούσαν στις επόμενες εκλογές να παρασυρθούν και πάλι από τα ψευτοδιλήμματα των κομμάτων εξουσίας και της ρεφορμιστικής Αριστεράς, και να αυτοκαταδικαστούν στην αθλιότητα που απεργάζονται για την υπόλοιπη ζωή τους οι ελίτ. Έτσι μόνο θα μπορούσαμε όχι μόνο να βγούμε από την καταστροφική κρίση αλλά και να θέσουμε τις βάσεις για μια άλλη αυτοδιευθυνόμενη κοινωνία και οικονομία…