Πού θα πάνε τα 31,5 δις της δόσης;
του Ηλία Σταμπολιάδη
Καθηγητή στο Πολυτεχνείο Κρήτης
Οι Τράπεζες δημιούργησαν ζημιές τσογάροντας σε μολυσμένα τραπεζικά προϊόντα και τώρα χρωστάνε στο διεθνές κεφάλαιο και δεν μπορούν να λειτουργήσουν . Ο λαός υφίσταται μείωση των εισοδημάτων του και βαριά φορολογία για να πάρουν οι τράπεζες τα 26.5 από τα 31.5 δις της..δόσης και να τα δώσουν πίσω στους δανειστές με μορφή μετοχών που τους καθιστούν κυρίους των Ελληνικών τραπεζών. Επιπλέον 3.5 δις θα πάνε σε πληρωμές τοκοχρεολυσίων του δημοσίου στους ξένους και μόνο το υπόλοιπο 1.5 δις θα πάει για πληρωμή χρεών του δημοσίου προς Ελληνικές επιχειρήσεις. Ούτε δραχμή σε αναπτυξιακά έργα και νέες επενδύσεις .
Οι Έλληνες συνταξιούχοι στερούνται τη σύνταξη, που την πλήρωναν για μια ζωή, οι ασφαλισμένοι στερούνται την ιατρική περίθαλψη, που πληρώνουν κάθε μήνα, οι επιχειρηματίες κλείνουν τις επιχειρήσεις και οι ιδιώτες χάνουν τα σπίτια τους. Όλα αυτά για να φανεί το κράτος αξιόπιστο προς τους δανειστές, οι οποίοι έχουν τους μηχανισμούς να γνωρίζουν τον κίνδυνο του δανεισμού και τον αντανακλούν στα επιτόκια, ενώ οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι βλέπουν τα ταμεία τους να έχουν καταληστευθεί με το κούρεμα και οι φόροι τους να πηγαίνουν στους δανειστές, οι οποίοι εξαγοράζουν την ίδια τη χώρα εξασφαλίζοντας φτηνά εργατικά χέρια για να αυξήσουν τη διαφορά πλούτου και φτώχειας.
Εάν δεν πάρουμε τα 31,5 δις οι ίδιοι οι δανειστές θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι. Εάν, οι δανειστές, που γνώριζαν σε ποιόν δανείζουν, και οι Έλληνες κυβερνήτες, που κακομεταχειρίστηκαν τα δάνεια, δεν πληρώσουν τις ζημιές, προς τι η ανάληψη του κινδύνου και της πολιτικής ευθύνης με υψηλά επιτόκια και άνοδο στην εξουσία αντίστοιχα; Όλα έγιναν εν γνώσει τους για τις συνέπειες των ενεργειών τους, έχουν τους καλύτερους συμβούλους και είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλα είναι σχεδιασμένα και οι ευθύνες των δικών μας συνιστούν εθνική προδοσία. Εάν δεν τιμωρηθούν οι ένοχοι τότε θα εκλείψουμε ως έθνος διότι θα έχουμε χάσει τις έννοιες της δικαιοσύνης και της συλλογικότητας που προϋποθέτει η ύπαρξη της πατρίδας. Της πατρίδας που εμείς οι Έλληνες ξέρουμε και όχι αυτής που προτείνει η παγκοσμιοποίηση και υπηρετούν οι δωσίλογοι. Θεωρούμε την Ευρώπη σαν μία αμοιβαίως επωφελή ένωση, ως αντιστάθμισμα στις παγκόσμιες ηγεμονίες, και όχι ως δουλική εξάρτηση. Σύμμαχοι μας οι λαοί της Ευρώπης και όχι το διεθνές κεφάλαιο ή το διεθνές προλεταριάτο.
